Bilateralna Integracja (BI) to stworzony przez Sheila Dobie OBE (Szkocja) program ćwiczeń ruchowych, który zachęca mózg do bardziej efektywnego i szybszego przetwarzania bodźców, wspierający rozwój procesów uczenia się i kontroli zachowania. Program BI ma poprawić parametry ruchowe i sensoryczne w taki sposób, by dzieci/dorośli chętniej i z sukcesem włączały się w różnorodną aktywność fizyczną (w tym uprawianie sportu) i czerpały z niej jak najwięcej korzyści.

Integracja bilateralna to koordynacja i współpraca (w czasie i przestrzeni) obu stron ciała (przodu i tyłu, prawej i lewej strony, góry i dołu) w działaniu, a także zdolność koordynacji obydwu części ciała podczas wykonywania wielu sekwencji ruchów.

Tło zdjęcie utworzone przez nensuria – pl.freepik.com

Jest ona niezbędna podczas wykonywania takich czynności jak np. cięcie nożyczkami, łapanie piłki, wiązanie sznurowadeł, szycie, ale także w procesie czytania (współpraca ruchów gałek ocznych), pisania (współpraca ręki i oczu), mówienia (precyzyjna artykulacja – zgranie w czasie oddechu, ruchów języka, warg i żuchwy).

Metoda BI została opracowana, aby nieść pomoc dzieciom, nastolatkom i dorosłym ze specyficznymi trudnościami w nauce i/lub zachowaniu, a także wszystkim tym osobom, które nie są w stanie w pełni realizować swojego potencjału rozwojowego. Jest z powodzeniem wykorzystywana w treningu sportowców pełnosprawnych i niepełnosprawnych.

Bilateralna Integracja to trening ukierunkowany na:

Wykształcenie „mapy ciała” czyli fizycznego poczucia samego siebie (gdzie się znajduję i kim jestem – granice własnego ciała, identyfikacja części ciała i ich wzajemnych relacji przestrzennych).
Wykorzystanie przez dziecko „mapy ciała”, do uzyskania informacji o swoim położeniu w przestrzeni (różne pozycje wyjściowe do ćwiczeń zgodne z „kamieniami milowymi”, planowanie i wykonywanie ruchów oraz czerpanie wiedzy o położeniu ciała w przestrzeni w trakcie ruchu).
Zwiększenie liczby sposobów w jakie ciało może się poruszać w sposób efektywny (utrwalanie/doskonalenie „mapy ciała”).

W oparciu o stabilną „mapę ciała”:

rozwijanie prawidłowych wzorców postawy oraz możliwości korzystania z lewej i prawej strony ciała, z górnych i dolnych jego odcinków oraz przodu i tyłu ciała na różne sposoby (podstawa dobrej koordynacji – kontrola motoryki dużej i małej – umożliwiające swobodne poruszanie się po świecie, aktywne poznawanie przestrzeni i rozwijanie świadomości, kierunkowości oraz orientacji przestrzennej, rozpoznawanie swojej „przestrzeni osobistej”).

Kobieta zdjęcie utworzone przez Racool_studio – pl.freepik.com

Wspieranie przejścia przez kolejne etapy rozwoju motorycznego, aż do pełnej zdolności do poruszania się i ustalenia dominacji stron, ułatwiającego rozwój poznawczy, integrację ruchu i myślenia!